ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Η κυρία Πόμμερ σε αυτό της το βιβλίο, με χιούμορ αλλά και με αρκετά σαρκαστική διάθεση ασχολείται με σοβαρά θέματα που λίγο πολύ απασχολούν όλους μας, όπως τη διαφορετικότητα, τους χειριστικούς ανθρώπους, την εφηβεία, τον έρωτα, την ανάγκη για αποδοχή. Όλα αυτά δοσμένα πολύ ανάλαφρα αλλά και με πολύ ρομαντική διάθεση. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας νεαρός, πολύ γλυκός βρικόλακας. Η ερώτηση που θα κάνετε εντελώς αυθόρμητα οι περισσότεροι από σας είναι: «Μα πόσο συμπαθητικός θα μπορούσε να είναι ένας βρικόλακας που τρώει ανθρώπους;». Κι όμως, παρ’ όλη τη διαφορετικότητά του αυτή έχει τόσα, μα τόσα πολλά κοινά στοιχεία με τους περισσότερους από μας. Ζει ανάμεσά μας, θέλει να τον αποδεχθούν για αυτό που είναι, να ανήκει κάπου, να μην αισθάνεται παρίας, διεκδικεί το δικαίωμά του να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Παλεύει κι αυτός, όπως κι εμείς για να επιβιώσει. Έχει και την κλασσική, χειριστική, ελληνίδα «βρικολακίνα» μάνα. Όσο προχωράει η ανάγνωση του βιβλίου, αυτός ο τίτλος, Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;, «ακούγεται» με την ίδια φυσικότητα, σαν να λέμε Πόσες θερμίδες έχει μια πάστα σεράνο; Αυτό το μυθιστόρημα απευθύνεται σε όλους μας. Δείχνει στους γονείς να μην είναι υπερβολικοί με τα παιδιά τους, να τους δίνουν τον χώρο που χρειάζονται για να αναπτύξουν με θάρρος την προσωπικότητά τους, και στους νεότερους να είναι ο εαυτός τους και όχι αυτός που τους επιβάλλουν οι άλλοι. Ενώ νιώθουμε διαφορετικοί έχουμε κάθε δικαίωμα στη ζωή και να ανήκουμε κάπου. Να το διαβάσετε, θα διασκεδάσετε, θα το αγαπήσετε, αλλά θα σας δώσει και τροφή για προβληματισμό.

Πόσες θερμίδες έχει το αίμα; Τι μπορεί να κάνει ένας νεαρός ευτραφής βρικόλακας που είναι ερωτευμένος με μια τραγουδίστρια; Πώς θα κάνει τα πράγματα χειρότερα η κλασική μανούλα του βρικόλακα; Πόσο δύσκολο είναι να σταθεί κανείς στα πόδια του και να απομακρυνθεί από τοξικούς ανθρώπους;

Η Αντιγόνη Πόμμερ έγραψε μια ξεκαρδιστική ιστορία γύρω από τον κόσμο των βαμπίρ, τα οποία μας τα παρουσιάζει στις ανθρώπινές τους διαστάσεις. Δεν υπάρχει ίχνος φρικιαστικών περιγραφών παρά την κλειστοφοβική, σκοτεινή ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος. Είναι σα να διαβάζουμε για τον αγώνα που κάνει κάθε μαμόθρεφτο παιδί να μεγαλώσει, να σταθεί στα πόδια του και να πάψει να επηρεάζεται από τη μητέρα του, η οποία καταφεύγει σε όλα τα κόλπα που μπορεί να φανταστεί κανείς για να κρατήσει το παιδί κοντά της. Ο Ερνέστο λοιπόν είναι ένας υπέρβαρος νεαρός βρικόλακας που μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις περιπέτειές του. Κοιμάται σε κάσα αλλά έχει και τάμπλετ για να βλέπει μεξικάνικες σαπουνόπερες. Έχει ερωτευτεί τη Σταυρρρούλα (ναι, με τρία ρ) κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλει να χάσει κιλά, ο άλλος είναι γιατί το καπάκι της κάσας τραμπαλίζεται στην κοιλιά του και δεν κλείνει καλά για να κοιμηθεί. Είναι ένας νεαρός που δεν ξέρει πώς να φερθεί σε μια γυναίκα, δεν έχει ιδέα πώς είναι εμφανισιακά (είπαμε, βαμπίρ), φοβάται την απόρριψη κλπ.

Ο νεαρός, μόλις εκατό χρόνων, αφηγητής αρχίζει δίαιτα λοιπόν αλλά πόσες θερμίδες έχει το αίμα; Ταυτόχρονα αγωνίζεται να ανακαλύψει το παρελθόν του, μιας και η μητέρα του δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του και αυτό αλλάζει τη μεταξύ τους σχέση αλλά ο Ερνέστο δεν παύει να την αγαπά και να την εκτιμά για τον αγώνα της να τον μεγαλώνει όλα αυτά τα χρόνια με αίμα χωρίς χοληστερίνες και τριγλυκερίδια, χωρίς μηδέν ρέζους αρνητικό στο οποίο έχει δυσανεξία κ. ά. Υπάρχουν άφθονες κωμικοτραγικές καταστάσεις με τη μητέρα, που είναι μια άψογα σχεδιασμένη καρικατούρα Ελληνίδας και βαμπίρ μάνας (βάλτε τα μαζί αυτά και κάντε σούμα), εμπνευσμένες συνεδρίες με ψυχολόγο που τον αντιμετωπίζει ως διαταραχή προσωπικότητας, καθώς και μια αναπάντεχη φιλία με την γκοθ Έμα. Ο Ερνέστο φαντασιώνεται πως πετυχαίνει στη ζωή του και κερδίζει έτσι τη Σταυρρρούλα (είπαμε, με τρία ρ) και το γέλιο ρέει άφθονο από τον σουρεαλισμό του κειμένου και την αστείρευτη φαντασία της συγγραφέως.

Το «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα» είναι ένα ευφάνταστο μυθιστόρημα για τις προσπάθειες ωρίμανσης και ανεξαρτησίας ενός βρικόλακα που αντικατοπτρίζει τα μειονεκτήματα ων τοξικών σχέσεων που βιώνουμε όλοι μας, που χαρίζει θετική διάθεση και αυτοπεποίθηση σε όσους θέλουν να ξεφύγουν από αυτόν τον κλοιό και ισοπεδώνει τα πάντα εξανθρωπίζοντας τα βαμπίρ και φέρνοντάς τα στη δική μας καθημερινότητα. Γέλιο και σκέψεις, κωμικές παρεξηγήσεις, αισιοδοξία και ελπίδα κι ένα λυτρωτικό τέλος που με κέρδισε απόλυτα είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά του βιβλίου.